Ghani Khan’s Poetry
Lewantoob (madness)
O Master of the passionate! Worship is good or mischief is better?
Becoming beauty is good or admiring beauty is better?
“Better! Mischief is better!
but it needs a heart pure like a mirror.
To swallow this river one needs the
vigor of a sea.
Becoming beauty is to be someone’s love which is masterful!
In a black river of sorrow, red.
intoxication is of separation.
So O my child!
The love of the beloved is much better.
The beautiful name is too good; the colored charisma is good too.”
O Master of the passionate!
Beauty or loyalty is better?
The part of the lover is good or part of the beloved is better?
“They say O my child!
The breeze off the sweetheart’s mouth is best.
Cool, gentle is too good; blazing, sharp is good too.
The veil on the darling’s face is too
good red colored.
Yellow is good, black is good, it is
better as shining white too.
So O my child!
Beauty is good, so is loyalty.
The part of the lover is best, so is the beloved’s.”
So is sainthood great O sage!
Or the world is very good?
The flower of a pine tree is good or the castle of darling is better?
“For a goblet, relaxation and for
sea, gale is desirable.
So O my child !
Sainthood is good, this world is good.
Throne of Solomon is great, hut of
Jesus is great.”
O great philosopher!
Ministry or jail is better?
My own self-defense (by small sickle) is good or a rented arsenal is better?
“O my child!
To cry for love ,the desert is best.
The throne of opponent [villain] is not good, torture of the beloved is great.
Friend of Yazeed is not good,
Martyr of Karbala is great.
Dependent on others, feminist is better than such machismo.
So O my child!
Jail is better than ministry.
نظم ۔۔۔۔ لېونتوب
غنې خان بابا
اې د لېونو نېکا مونځ خه که مستې خه ده
حسن جوړېدل خه دې که حسن پرستې خه ده
خه ده مستې خه ده ښوه زړه پاک آېنه غواړې
د درېاب ازماول د سمندر هومره سېنه غواړې
حسن جوړېدل د بنده عسق دکمال دې
تور د غم درېاب کې سور خمار دې د وصال دې
نو اي زما بچېه د جانان مېنه له خه ده
نوم ېې خکلولې له خه دې جلوه ېې رنګېنه له خه ده
اې د لېونو نېکه حسن خه که وفا خه ده
برخه د مجنون خه ده که برخه د لېلې خه ده
واې اې زما بچېه د دلبر د خولې هوا خه ده
ېخه نرمه له خه ده تازه ګرمه له خه ده
تاو د ېار د مخ لوپټه سره رنګېنه له خه ده
زېړه خه ده توره خه ده تک سپېنه له خه ده
نو اې زما بچېه حسن خه دې هم وفا خه ده
نو برخه د مجنون خه ده هم برخه د لېلې خه ده
خه د فقېرې نېکا خه ډېره دنېا خه ده
ګل د صنوبر خه که قلعه د محبوبه خه ده
نو اي زمه بچېه سور عقاب له د غر سر خه دې
ګل دې صنوبر له خه او ګل له صنوبر خه دې
جام له قلارې او سمندر له طوفان خوند کوي
سترګو له مستې خوند کړې او زړه له ارمان خوند کوې
نو اي زما بچېه فقېرې خه که دنېا خه ده
تخت د سلېمان خه دې جونګره د عېسې خه ده
مشره لېونېه وزېرې که جېل خانه خه ده
خه مې خپل لړوکې دې که قرض توب خانه خه ده
نو اي زما بچېه ېار جوړولو له صحرا خه ده
تخت د رقېب خه نه دې ټکورې د لېلې خه دې
دوست ېزېد خه نه دې شهېد د کربلا خه دې
واک ېې چې د بل وي د دې نر نه زنانه خه ده
نو اې زما بچېه وزېرې نه جېل خانه خه ده
برخه د مجنون خه ده هم برخه د لېلې خه ده
